World of Souls

Het was niet Noah's bedoeling om zo heftig over te komen maar hij vond het onverantwoordelijk van haar om buiten zijn kennis naar buiten te gaan, en dat na de eerste keer dat hij haar in vertrouwen naar buiten had genomen. Hij schudde zijn hoofd op haar excuses en liep achter haar aan weer naar binnen, maar voordat ze zich weer bij de andere voegden pakte hij zachtjes haar arm. Ze leek ergens van overstuur te zijn en hij nam de conclusie dat dat door hem kwam. "Ik ga vandaag weg en blijf waarschijnlijk een paar dagen weg samen met een aantal anderen. Ik zou het op prijs stellen als je niet naar buiten gaat in de tijd dat ik er niet ben, tenzij iemand hier je meeneemt naar buiten. Ik weer dat het moeilijk is om het hier lang uit te houden, maar je zult er toch aan moeten wennen."Zei hij met een hese stem, waarna hij haar losliet en langs haar heen naar Len en de rest liep. Nog steeds hield hij een andere hand om de riem van zijn schoudertas. "Iedereen klaar?" Vroeg hij met een glimlach rond zijn lippen. Noah was een stevige jongen en was de langste van het groepje. Met een frons keek hij van de een naar de andere toen hij het idee kreeg dat hij iets had gemist. Eevie keek op toen ze Lucas zag naderen en toen hij zijn vraag had gesteld keek ze met opgetrokken wenkbrauwen naar Len die op zijn beurt zijn verhaal deed. "Ik voel me niet lekker genoeg om weg te gaan met jullie, en voorspel dat ik alleen maar een blok aan de been ben. Daarom heb ik Eef gevraagd of ze in mijn plaats wilt."Voordat Lucas er op kon reageren vervolgde Len "En zij gaat ermee akkoord. Dus dan word het groepje nu: Eef, jij en Noah en .." hij gaf een knikje naar Camilla die er ook bij was komen staan "Camilla. Veel plezier allemaal, doe voorzichtig."Rondde hij zijn speech af en was alweer aan het weglopen voordat iemand er bezwaar tegen kon leveren. Hij was dan misschien kinderachtig aan het reageren, maar hij wist niet hoe hij met de gevoelens om moest gaan die nu in alle hevigheid door zijn lichaam gierde.
Eevie had haar haar ondertussen in een hoge warrige knot gebonden en keek naar alle teamleden waarna ze haar armen over elkaar vouwde. "Als het aan mij ligt kunnen we gaan. Ik moet alleen nog wat voedsel en drinken pakken."Ze ontweek Lucas zijn ogen en keek naar Camilla. "Hoe vind je het om naar buiten te gaan, lieverd? Spannend he?"Grijnsde ze naar haar van oor tot oor. Eigenlijk vond ze het wel goed zo, nu kon ze mooi op haar beste vriendin letten.

Leighton bleef stil staan toen ze zijn hand op haar arm voelde. Ookal was zijn aanraking zacht, zijn stem bezorgde haar rillingen door haar lichaam. Langzaam knikte ze terwijl ze Noah niet aandrufte te kijken. Pas toen hij losliet en verder liep tilde ze haar hoofd iets op om naar hem te kijken. Vervolgens verdween ze algauw uit de gang richting de plek waar de andere bleven die ook niet meegingen op de jacht. Lucas hield wijs zijn mond toen Eevie en Len aan het praten waren, hoe graag hij ook had willen roepen dat het niet verstandig was dat Eevie mee ging, hield hij stevig zijn lippen op elkaar. Het had geen zin om er tegen in te gaan.Ondanks dat hij Eevie soms gewoon absoluut niet kon uitstaan voelde hij wel enige bezorgdheid opkomen, ze was pas net beter geworden dus ze kon niet sterk genoeg zijn voor zo'n lange toch. Voor een paar seconden bestudeerde hij haar houding, het viel hem op dat ze hem nog geen één keer had aangekeken, waarschijnlijk kon hij meer fout dan goed doen in haar ogen. Uiteindelijk besloot hij zijn mond maar gewoon te houden en alvast richting de uitgang te lopen, aar zou hij wachten totdat Eevie haar spullen had gepakt. Camilla raapte haar tas op van de grond en keek Len na die er niet zo vrolijk uitzag. Misschien ging het wel weer goed zodra ze weer terug kwam. Meteen toen ze de woorden van Eevie hoorde kwam er een glimlach op haar gezicht "Eindelijk, weet je al hoelang ik wacht om weer eens naar buiten te gaan" pruttelde ze vrolijk terwijl ze haar tas op haar rug deed. "Hé, gaat Leighton niet mee?" vroeg ze, ze herinnerde zich dat ze Leighton weg had zien lopen. "Misschien maar beter ook, een onervaren jager is misschien niet zo goed in de groep" murmelde ze, meer tegen zichzelf dan tegen iemand anders. "Nou kom op, laten we je spullen gaan pakken" murmelde Camilla terwijl ze Eevie meesleurde "We zijn zoo weer terug!" zei ze opgewekt tegen Noah waarna ze richting de vooraden kamer gingen.

"Ze is nieuw hier, lijkt me onverstandig haar mee te nemen op jacht."Zei Eevie als antwoord op Camilla haar vraag. Eenmaal in de voorraad kamer pakte ze het een en ander en stopte het in grote rugzak die niet eens voor de helft was gevuld, waarna ze een wat soepelere broek aantrok, zo'n strak geval als dat ze nu aanhad leek haar in geen geval slim. Ze stopte een zakmes in haar sok en duwde die wat naar beneden zodat ze er zeker van was dat die er niet zomaar uit kon vallen. Zaklamp, drinken, eten, wapens en heel wat ruimte voor nieuwe spullen en Eef was klaar voor de tocht. Samen met Camilla liep ze richting de uitgang op weg naar de anderen.. Noah stond met zijn armen gevouwen op de open plek samen met Lucas. Ze waren nu al een aantal minuten aan het wachten op Eef en Camilla. Lucas en hij hadden niet veel woorden gewisseld, maar zo kende hij lucas nu eenmaal, toch leek hij nu meer afwezig dan normaal. "Is er iets dat je kwijt wilt?"Vroeg hij zo luchtig mogelijk aan de jongen en drong er verder niet op aan. Len was op de plek waar de mensen waren die niet meegingen op jacht. Hij had de nagel van zijn duim tussen zijn tanden klem gezet en vroeg zich in alle eerlijkheid af wat hij moest doen nu hij hier voor een paar dagen moest blijven. Hij was nu eenmaal gewent om de zoveel tijd een paar dagen weg te zijn. Maar het ergste vond hij nog dat hij geen afscheid had genomen van Camilla. Was dat terecht van hem of niet? Hij wist het even niet meer. Toen hij Leighton zag aankomen keek hij even op. Hij kon zich niet herinneren dat ze ooit van Noah's kant week, maar het leek dat ze nu geen andere keuze had nu hij weg ging voor een paar dagen.

Lucas keek richting Noah toen hij tegen hem begon te praten maar schudde al gauw zijn hoofd. "Nee hoor, ik wil gewoon gaan, ben het wachten zat" merkte hij op. Langzaam kwamen Camilla en Eef in zicht waarna hij van de muur kwam. Camilla knikte op wat Eevie had gezecht, ze had gelijk, dat zou niet verstandig zijn geweest. "We zijn er..." zei Camilla met een klein glimlachje naar Noah en Lucas. Lucas knikte even en wierp nog een blik naar Eevie voordat hij vooruit liep naar het luik. Voorzichtig opend hij het luik en keek of de kust veilig was. Toen hij dat eenmaal geconstateerd had opende hij het luik helemaal en ging hij naar buiten. "Het is veilig.." zei hij zachtjes tegen de rest waarna hij alvast een paar stappen bij het luik vandaan deed zodat de andere er makkelijker uit konden komen. Camilla liep richting het luik, maar ze ging niet naar buiten zonder nog een blik naar achteren te hebben geworpen. Ergens hoopte ze dat Len nog zou komen, maar toen ze alleen maar duister zag besloot ze maar gewoon te gaan. "Daar gaan we dan" murmelde ze terwijl ze door het luik naar buiten ging. Eenmaal buiten haalde ze diep adem waardoor ze al een glimlach op haa gezicht kreeg. "Heerlijk die buitenlucht' murelde ze waarna Lucas een instemmend geluid maakte. Uit zijn broekzak haalde hij een kaart te voorschijn "De vorige keer zijn we die kant op gegeven, en deze kant hebben we nog niet bezocht.." eigenlijk praatte hij meer in zichzelf dan tegen iemand anders. Even keek hij om zich heen maar hij had al gauw de richting gevonden waar ze heen moesten. Toen iedereen eenmaal buiten was sloot hij het luik en wilde aanstalte maken om te gaan lopen "Als we door lopen kunnen we de bossen bereiken voor het licht wordt, dat geeft ons het meeste dekking" begon Lucas terwijl hij van Camilla naar Noah keek en vervolgens naar Eevie, zij was tenslotte de leider die ging vertellen waar ze heen gingen en hoe. Leighton keek op toen ze Len binnen zag komen lopen, gig hij ook niet mee? Uiteindelijk besloot ze maar om zijn kant op te lopen "Heey, jij gaat ook niet mee?" vroeg ze zachtjes terwijl ze hem met een klein glimlachje aankeek.

Eevie was de laatste die door de luik ging en zorgde er voor dat deze weer netjes verborgen lag onder het onkruid en zand. Noah zag de blik op Camilla haar gezicht en moest onvrijwillig ook lachen. "het is niet te zien dat je het heerlijk vind om weer buiten te zijn."Grapte hij zachtjes tegen haar. Eevie veegde haar handen schoon en liep naar het groepje toe dat op haar stond te wachten. Ze zag Lucas naar haar kijken toen hij zijn zegje had gedaan en knikte. "Wijs ons de weg Lucas."Zei ze kort. Het was van belang dat ze overdekt reisden en wegen vermeden, maar aangezien ze alles in de buurt nu wel zo'n beetje hadden bezocht zou het alleen maar voor een hoop lawaai zorgen om die buurt nogmaals te doen, waardoor ze genoodzaakt waren verder te reizen dan tevoren. Ze ging naast Camilla lopen en keek haar schuin aan "Dit gaat geen pretje worden, Cam."Fluisterde ze naar haar terwijl ze wachtte totdat Lucas het voortouw zou nemen. "We moeten veel lopen, en misschien ook rennen."Ze keek haar doordringend aan. "Weet je zeker dat je meewilt?" Noah liep zoals gewoonlijk achter aan en hield zijn handen in zijn zakken. Het was zijn zaak niet maar hij luisterde het gesprek dat voor hem afspeelde af. Hij was het er ook niet helemaal mee eens geweest dat Camilla meeging, maar het was niet alsof hij daar iets aan zou kunnen veranderen. Len keek het meisje aan en glimlachte "nee, ben van gedachte veranderd. Het is beter als ik niet mee ga."Antwoordde hij en haalde zijn schouders op "Ik heb eigenlijk wel trek, jij ook?"

Lucas knikte ietswat afwezig waarna hij zijn rugzak goed om deed en vervolgens begon te lopen. Hij wist zich prima aan te passen aan zijn omgeving, hij was al aardig wat keren in de bossen geweest waardoor hij ook wist waar de meest gevaarlijke plekken waren. Al was Eevie daar ook goed van op de hoogte. Zwijgzaam liep hij voorop terwijl hij de omgeving in zich opnam, af en toe leek het alsof hij niet echt oplette op waar hij liep of waar hij heen liep. Maar hij wist dondersgoed wat er zich in zijn omgeving afspeelde en wat hij aan het doen was. Camilla's glimlach verdween al gauw van haar gezicht toen ze Eevie's woorden hoorden. Het iriteerde haar als Eevie op die toon tegen haar praatte, dat ze dacht dat ze dingen niet aan kon. "Als ik niet zeker wist dat ik mee wilde was ik hier nu niet" snauwde ze ietsjes tegen Eevie waarna ze stevig door liep. "Het zou fijn zijn als je zo nu en dan eens wat vertrouwen in me hebt Eevie" murmelde ze erachter aan waarna ze ietswat sneller liep en naast Lucas ging lopen. Goed ze kon af en toe wat klunzig zijn maar het was niet dat ze een compleet hopeloos geval was. Lucas keek opzij toen Camilla naast hem liep, ze leek nogal wat afwezig te zijn "Alles... in orde?" opperde hij zachtjes terwijl hij haar aankeek. Misschien moest hij wat socialer tegenover de anderen zijn, hij was altijd al iemand geweest die in zichzelf was en niet veel communiceerden met de anderen. Een verbaasd glimlachje verscheen er op Camilla's gezicht. "Prima, mensen.. onderschatten me gewoon" zei ze zachtjes terug waarna ze haar haar in een knot deed en rustig verder liep en haar blik afwende. Lucas knikte lichtjes terwijl hij rustig door bleef lopen. Na enige tijd stopte hij en keek hij omhoog, de bomen hier waren van behoorlijke lengte en het gedeelte waar ze nu doorheen zouden lopen zou erg dicht op elkaar gegroeit zijn. Veel bomen en bosjes dus ze moesten oppassen met geluid. Hij haalde een klein zaklampje uit zijn broekzak en scheen op de grond en om zich heen. "Er zijn geen sporen op de grond van de souls" informeerde Lucas terwijl hij zich omdraaide en van Camilla naar Noah keek en vervolgens naar Eevie. "Voorlopig zijn we veilig denk ik..." zei hij, zeker zijn kon niemand.
Leighton glimlachte iets en knikte "Zeker trek, heb nog niks gegeten" murmelde ze terwijl ze met Len mee liep "Len was het toch?" vroeg ze zachtjes, ietswat verlegen. Al die tijd dat ze hier was had ze met Noah doorgebracht, dus echt tijd doorbrengen met de andere zat er niet in voor haar. Een lichte blos verscheen op haar wangen, haar geheugen was niet helemaal meer wat het was dus ze vergat nogal veel dingen, waaronder zijn naam.

Heb je het boek the host nou al is gelezen? Dat zou alles een stuk duidelijker voor je maken XD
-----

Eevie wilde er iets op terugzeggen maar sloot haar lippen weer verstandig. Misschien moest ze zich iets minder gedragen als Camilla's moeder, maar het was een normale zaak voor haar geworden om op Camilla te letten. Misschien iets té normaal. Met een zucht klemde ze haar handen om de banden van haar tas en stapte stevig door. Ze zou het er niet meer over hebben. Noah trok een gezicht bij het aanhoren van de snauw van Camilla. Zo kende hij haar niet, maar het was niet zijn zaak om zich er in te vermengen. Met een oplettend oog en goed gehoor bleef hij de situatie in de gaten houden. Het zou niet zo snel zijn dat ze souls tegen zouden komen in de bossen zo vroeg. Ze leefde ten slotte hun gewone leventje en het was een werkdag, wat weer betekende dat de meeste gewoon nog aan het slapen waren en pas richting zeven uur wakker zouden worden en naar hun werk zouden gaan. Eevie wreef in haar handen en keek even op toen ze de voetstappen van Noah opeens naast zich hoorde in plaats van achter haar. "Waarom denk je dat Len geen afscheid nam?"Vroeg hij zachtjes aan haar. Eevie haalde vluchtig haar schouders op "Daar heeft hij het niet met me over gehad, het wilde alleen niet mee gaan vandaag."ze keek even zijlings naar hem "Hoezo?" nu was he Noah zijn beurt om zijn schouders op te halen. "Ik dacht dat hij en Camilla een.. jeweetwel.. hebben." zei hij doodnormaal "Dan hoor je toch op z'n minst afscheid te nemen?" Hij liet het daar maar bij en keek onbewust naar Camilla, waarvan hij alleen de rug kon zien. Na twee en een half uur te hebben gereisd gaf Eevie een seintje dat ze wel een pauze hadden verdiend. Ze gingen verdekt zitten en Eevie en Noah ploften met een zucht neer op de grond. Noah deed zijn rugtas open en begon tussen zijn prulletjes te graaien totdat hij er twee dichte flessen water uit had gehaald en gaf er eentje aan Camilla. "Ik heb te veel water meegenomen, dus vandaar." Zei hij tegen haar en begon rustig te snaaien. Eevie hield zich stil terwijl ze wat dronk en een paar happen van haar bammetje nam.