Life of the Slaves

De zwarte auto stond geparkeerd langs de weg, aan de overkant van een gewoon rijtjeshuis. Tussen alle andere auto's vielen de twee personen zo laat in de nacht niet op. Tristan bekeek de lijst met namen die ze samen hadden samengesteld. Het waren er vier. Alle vier de personen woonden op verschillende plekken, dus het vergde enige tijd voordat ze allemaal in gevangenis zouden worden genomen. Maar geduld was een schone zaak. Alles moest goed verlopen, vlekkeloos. Ze mochten geen sporen achterlaten die misschien naar het kamp zouden leiden. Ze stonden nu bij persoon nummer één op de lijst.
Een jonge meid genaamd Roxanne Vallhard, ook wel bekend als 'Rox'. Ze had geen goeie relatie met haar vader, en eigenlijk zou ze door niemand gemist worden als ze eenmaal verdween. Daarom was ze ook uitgekozen. Er brandden geen lichten meer in het huis, en de auto van haar vader was ook niet aanwezig. Daar hadden ze op gerekend. Die man ging altijd op dinsdag avond naar zijn huidige minnares toe. Tristan keek naar zijn collega, die achter het stuur zat. Ze waren al lang partners van elkaar en hadden zichzelf op elkaar afgestemd, met andere woorden, ze vertrouwden elkaar compleet. Wat ook wel een must was met dit werk. Als één van hen niet tegen de druk kon die met dit werk gecombineerd ging, was de andere de pineut. Tristan ontvoerde en zijn college bestuurde de auto, waarvan het kentekenplaat natuurlijk niet zichtbaar was. Voor het geval dat.
Ze hadden geen zeeën van tijd, dus moesten ze er wat tempo achter zetten. "Wacht hier."Hij voelde in zijn zak naar het stroomstoot apparaat dat de klus zou moeten klaren en liep zo gewoontjes mogelijk naar de voordeur van het huis. Zijn blonde haren waren verborgen onder de muts van zijn warme vest. Het was nu eenmaal herfst en de temperaturen begonnen al flink te dalen.
Tristan haalde een sleutel tevoorschijn en deed de deur geruisloos open. Familie Vallhard was al maandenlang hun reservesleutel kwijt geweest. Nou, nu mochten ze hem weer hebben. Zijn gehandschoende hand legde de sleutel weer op zijn originele plek en hij liep zo stil als een muis naar zijn prooi. Haar kamer was klein en voor een tiener vrij kaal. Rox was 18 jaar, had bruin lang haar en blauwe ogen. Ze sliep altijd wel licht, dus toen ze wakker werd toen Tristan de duur open deed was hij niet verbaasd. Hij trof haar met zijn stroomstoot wapen voordat ze enig geluid kon produceren. Na tien minuten liep hij met het meisje in zijn armen naar de auto. De kofferbak was al open, en hij legde het bewusteloze meisje er in. Bond haar goed vast en knikte naar zijn collega. Op naar de volgende.
Het was twintig minuten rijden voordat ze bij het volgende huis waren. Dit was weer een jongen. Het zou misschien iets lastiger worden om hem zonder moeite mee te nemen, maar zijn vertrouwde taser zou er wel voor zorgen dat alles goed verliep. De plek waar ze zich nu bevonden was een buurt voor de armoedige mensen onder het volk. Her en der stonden er woon caravans. De jongen was 23, noemde zichzelf Liam en woonde hier in zijn eentje. Hij doet zijn best als tankstation medewerker, maar uiteraard is dit niet het beroep dat hij nog veertig jaar lang wil doen. Tristan klopte op de deur, en deze werd na een tijdje open gedaan "Godver, weet je niet hoe laat het is?" zei een knappe jongen schor, de slaap uit zijn ogen wrijvend. Tristan deed geen moeite te antwoorden, haalde uit met zijn vuist en sloeg de jongen met een kracht tegen zijn wang aan waar hij van begon te duizelen. Een moment later werd de jongen verlamd door de taser.
Tristan mocht van geluk spreken dat hij breed was gebouwd en over behoorlijk wat kracht bezat, anders had hij de jongen nooit met zoveel gemak over zijn schouder kunnen werpen. Hij legde Liam op de achterbank en haalde een injectiespuit tevoorschijn. Het zou nog een paar uur duren voordat ze op het kamp aan zouden komen, en in die tijd wilde ze graag dat Liam zo min mogelijk kabaal maakte. Tristan prikte de naald in de arm van de jongen en deze zou hem voor een paar uren stil houden. Nou, nu nog twee te gaan.

Annalynne was het volgende meisje op hun lijst, ze was 18 jaar en had lang bruin haar met hier en daar een slag. Ze kwam uit een rijke familie, haar ouders hadden beide een goede baan maar waren daarom vaak niet thuis. Het was algemeen bekend dat Annalynne vaak alleen thuis was waardoor ze ook een makkelijk prooi zou zijn. Vaak vergat Annalynne uit luiheid om het alarm the checken en onieuw in te stellen waardoor het makkelijk voor mensen was om gewoon bij haar naar binnen te komen. Bij haar stond er nog een raam open wat Shannon al gezien had. Shannon was de andere handlanger van Tristen, ze had donkerblond haar wat ze vaak in een staart droeg. "Dit is het volgende adres, Annalynne heet ze, als het goed is ligt ze in een diepe slaap" zei Shannon terwijl ze de auto to stilstand bracht. Shannon had gelijk, Annelynn was in diepe slaap, ze had een satijnen nachthemd aan en lag helemaal vestopt onder de dekens. Shannon knikte naar Tristen waarna ze op haar lijstje keek, hierna moesten ze een paar straten verderop zijn, Giann heette de jongen.
Giann was een sportieve jongen, en was ook goed gespierd. Hij had een vrij hoge pijngrens en is niet snel bang te maken, verder heeft hij zwart kort haar en is hij erg populair bij de meiden. Giann was een rast echte feestbeest en hield van goed feesten. HIj was dan ook vaak laat thuis en had veel te veel gedronken. Ook deze avond was het weer zover en lag hij knock-out op zijn bed. Ze hadden een klein huisje in de tuin, dat was waar Giann verbleef.

( Sorry voor de niet zo lange reee >.< )

(Ik moet het er maar mee doen =P)

Tristan trok een gezicht dat niks anders aangaf dan pure walging voor de jonge man die knock-out op zijn bed lag. Hij schudde simpel zijn hoofd en wierp de jongen vervolgens met de nodige inspanning over zijn schouder heen. Ze zouden een risico met hem moeten nemen door hem alleen goed vast te binden. In zijn staat was het toe dienen van een verdovingsmiddel levensgevaarlijk. De twee meisjes lagen nu in de kofferbak en de twee jongens zaten onderuitgezakt op de achterbank. Tristan schudde even lachend zijn hoofd toen hij weer naast Shannon ging zitten. "Het is me toch wat. Ik vind nog altijd dat we een grotere auto nodig hebben."Mopperde hij wat en deed zijn veiligheidsgordel om. Waarna hij aan Shannon het teken gaf dat ze konden gaan rijen.

Shannon grijnsde wat terwijl ze weer begon te rijden "Dit ging nog best vrij makkelijk, we hebben het wel eens lastiger gehad" merkte ze op terwijl ze nog een paar keer om zich heen keek. Er was niemand te zien buiten wat het allemaal wat makkelijker voor hun maakte. Na enige tijd werd Annalynne een soort van wakker, haar ogen gingen langzaam open terwijl ze probeerde op te staan. Paniek schoot te binnen toen ze merkte dat ze vast gebonden zat. Uit alle macht probeerde ze los te komen waardoor ze wat heen en weer bewoog. "Ik geloof dat er eentje wakker is" zei Shannon lichtelijk geiriteerd terwijl ze in haar spiegel keek. "Nog eventjes..." opperde ze vervolgens terwijl ze de eindeloze weg volgde. Uiteindelijk kwamen ze aan bij een groot landhuis met griezelige poorten. In de tuin liepen een boel grote honden die gevaarlijk blafte. Eenmaal veilig parkeerde Shannon de auto waarna ze opzij keek naar Tristen, breng jij ze naar binnen? Dan zorg ik dat binnen alles klaar staat?" Met dat stapte ze uit en opende ze alvast de deur zodat Tristen makkelijk naar binnen kon gaan. Vervolgens liep ze weer terug naar de auto en trok Annalynne wat hardhandig uit de auto "Deze kan ik zelf wel aan" zei ze met een grijnsje terwijl ze haar haar vast pakte en haar neidig aankeek, vervolgens dwong ze haar te lopen naar de deur waar ze hardhandig op de grond werd gegooit.

Eigenlijk heb ik nog niet echt een goed idee hoe we deze rpg verder moeten ontwikkelen? XD maar ik heb een hoop inspiratie voor de band rpg. What shall we do?!?

Haha ik zat met de same thing, dacht dat het niet zo moeilijk was iets te verzinnen hiervoor maar dat viel best tegen xD Heb zelf ook hoop inspiratie voor band xD misschien toch maar houden bij band en horror?

Yeah. Verwijder deze maar <3