Harry Potter Zweinstein

Een nieuw tijdperk is aangebroken en Zweinstein verwelkomt tientaleln nieuwe leerlingen op haar school. Zweinstein is de enige school voor hekserij en hocus-pocus. Elk jaar op één september arriveren de toekomstige leerlingen van Zweinstein op perron 9 ¾ op King’s Cross Station. Nerveus stond Isolde op het perron, ze staarde naar de muur waar ze doorheen zou moeten gaan. Dit was het eerste jaar voor Isolde en ze was bloed nerveus. Haar donkerblonde haren hingen los en een beetje voor haar gezicht zodat je haar nerveuze blik niet zou zien. “Alweer een tijd geleden dat ik jou zo nerveus heb gezien.” Haar broer Declan was ook een leerling van Zweinstein, echter was het voor hem niet zijn eerste jaar. Declan was derde jaars en dus een paar jaar ouder en wijzer dan Isolde. Declan was een kop groter dan Isolde en van gemiddelde lengte van jongens. Hij had een grote glimlach op zijn gezicht terwijl hij toe keek hoe zijn zusje met de minuut nerveuzer werd. “Dus ik moet gewoon, dwars door het hek gaan?” merkte Isolde op terwijl ze ernaar keek. “Correct,” zei Declan met een geamuseerde toon. “Percy! Goed je te zien!” Even werd Isolde uit haar gedachten gehaald door de bekende stem van Percy. Percy was een goede vriend en tevens ook klasgenoot van Declan. Ook hij stond hier op het perron met zijn twee jongere broertjes. “Altijd leuk die broekies.” Zei Percy terwijl hij met een grijns naar zijn broertjes keek. “Tot aan de andere kant.” Zei Percy nog voordat hij Declan een hand gaf, mij een knipoog gaf en zijn broertjes naar voren duwde die vervolgens door het hek verdwenen. Isolde schrok van de klok die luidde waarna ze de hand van Declan op haar schouder voelde. “Het wordt nu toch wel echt tijd Isa.” Declan had veel geduld, maar er was een punt dat ook hij er genoeg van kreeg. Isolde haalde nog eens diep adem voordat ze recht op het hek af ging en met Declan verdween. “Isa, je kunt je ogen open doen.” Declan stem klonk opnieuw geamuseerd en met een goede reden ook. Daar stond Isolde, als een nerveus wrak met haar karretje en koffers. “Eerste keer is altijd spannend.” Merkte Declan lachend op terwijl hij met zijn hand door haar haar ging. “Declan.” Pruttelde Isolde en sloeg zijn arm bij haar vandaan. Declan zorgde ervoor dat hun spullen aan boord kwamen en stapte toen vervolgens met Isolde de Zweinsteinexpres in.

"Schiet nou op, schiet nou op!"Vloekte Jaiden tegen zichzelf terwijl hij met zijn karretje vol met bagage het treinstation doorrende. Nog even en de trein zou zonder hem naar Zweinstein gaan. Dat kon hij niet laten gebeuren. Geen denken aan. Terwijl de bruinharige jongen een sprintje deed, rende zijn vriend met hem mee. Zijn vriend was derdejaars terwijl Jaiden zelf tweedejaars was. "Als we hem missen dan laat ik een spreuk op je los. Maakt me niet uit dat ik nog minderjarig ben."Gromde Ilias terwijl hij net zo hard rende als Jaiden. Toen ze perron 9¾ bereikten haalden ze opgelucht adem. Ze hadden nog een aantal minuten voordat de klok elf uur zou slaan. Jaiden probeerde op adem te komen terwijl Ilias als eerste door de muur ging. Hij had immers een imago dat hij omhoog moest houden, en dat was die van een vlotte jongen die zich niet snel op de kast liet jagen. Als hij nou als een verstrooide kat aan zou komen zouden zijn klasgenoten hem uitlachen. Jaiden zoog nog een teug adem in voordat hij door de muur ging. Toen zijn ogen de locomotief zagen kon hij niet anders dan glimlachen. De zweinsteinexpres was klaar om te vertrekken en in de zweinsteinexpres was een meisje genaamd Anna aan het patrouilleren. Als klassenoudste had zij als taak om alles in de gaten te houden en om orde te handhaven. Het was haar eerste jaar als klassenoudste, en eerlijk gezegd vond ze het eng. Ze wist ook niet waarom ze was uitgekozen door Perkamentus om de taak van klassenoudste op zich te nemen. Maar de gedachte aan het feit dat ze uberhaupt was uitgekozen, gaf haar wat zelfvertrouwen. Al moest ze moeite doen om met een koel gezicht langs slytherins te gaan. Die wisten haar altijd wel op de zenuwen te werken. Toen ze in de speciale coupe voor klassenoudste kwam, blies ze de adem uit die ze onbewust had ingehouden. Er was niemand in de coupe dus ze hoefde zich even niet stoer op te stellen. Met een plof liet ze zich op het bankje ploffen. Niet veel later voelde Anna dat de locomotief langzaam begon te rijden.

Sorry dat ik geen derdejaars meisje heb gemaakt, maar ik wou een klassenoudste spelen!! (A) :#

Isolde keek door de wagon waar een boel eerstejaars zaten, wat nerveus bleef ze bij de ingang staan. "Het is nog een aardig ritje, weet je zeker dat je hier de hele tijd wilt blijven staan?" Merkte Declan op die achter haar verscheen. "Ik ga zo heus wel zitten." Isolde nam een andere lichaamshouding aan; ze ging rechtop staan en ging met een hand door haar haar om het weer wat in model te krijgen. Echter bleef ze toch staan. Isolde was vroeger altijd iemand geweest die voor niemand bang was en die graag de leiding nam. Maar het feit dat ze nu aan een heel nieuw avontuur in haar leven begon, zorgde voor de nodige onzekerheid. "Hopeloos, het is dat je me zusje bent." Zei Declan waarna hij haar aan haar arm mee trok. Declan zat bij Griffoendor en Isolde had al haar zinnen ook op Griffoendor gezet. Ze was als de dood voor Zwadderich, daar zou ze zich echt niet thuis voelen. "Kom, ik weet wel een goeie plek voor je." Merkte Delcan op terwijl hij haar met zich meetrok door de andere coupe. "Anna, precies de persoon naar wie ik opzoek was." Merkte Delcan op toen hij in de coupe voor de klassenoudste aan kwam. Delcan kende zo'n beetje iedereen op school en wist zo'n beetje alles van iedereen. Ook over de nieuwelingen wist hij een hoop. "Anna, dit is mijn zusje Isolde. Isolde, dit is Anna, één van de klassenoudste." zei Declan terwijl hij opzei ging zodat Isolde zichtbaar werd. Isolde glimlachte even vriendelijk naar Anna en stak haar hand even op ter begroeting. "Jij kunt haar vast wel het een en ander uitleggen en vertellen toch? Top! Tot straks!" En met dat vertrok de kastjebruin-harige jongen uit de coupe richting de coupe waar zijn vrienden zaten. Declan kwam over het algemeen overal mee weg, hij was de persoon waar je naartoe ging als je een specifiek iets nodig had. Of het nou gaat om een speciaal kruid voor een drankje of om andere gunsten. Omdat Declan er vaak niks voor terug vroeg, wordt hij ook nooit afgewezen als hij ooit met een gunst bij iemand komt. "Mijn eerste jaar." Opperde Isolde om een gesprek gaande te krijgen, ze glimlachte wat ongemakkelijk en wist niet zeker of het een probleem zou zijn als ze hier zou blijven.

(haha geeft niet x3 Maar als klassenoudste, in welke klas zit ze dan? :O )

Anna keek verbaasd op toen Declan in de opening van haar coupé kwam staan. Meteen ging ze wat rechter zitten, omdat ze wist dat ze haar rust niet meer terug zou krijgen. Met een glimlach schudde het meisje haar hand. Anna had vorig jaar al van Declan gehoord dat zijn zusje ook naar Zweinstein zou komen en sindsdien was ze erg benieuwd geweest hoe het zusje van de beroemde Declan eruit zou zien. En eerlijk gezegd was Isolde een prachtig kind. Toen Declan er als een haas vandoor ging, maakte ze een denkbeeldige notitie om hem daar een keer voor terug te pakken. Het was duidelijk dat Declan iets anders wilde doen dan voor zijn zusje zorgen, niet dat Anna het erg vond, maar zij had taken als klassenoudste die ze ook nog moest uitvoeren. Met een glimlach keek ze weer naar Isolde "Heey lieverd, kom zitten. Het is dus je eerste jaar? Ik neem aan dat je net als je broer graag bij Griffoendor terecht wilt komen?"Vroeg ze het meisje. "Je hebt al verhalen gehoord over de sorteerhoed? Hij houdt rekening met je eigen voorkeur, maar hij gaat ook kijken of jouw karaktereigenschappen wel overeenkomen met het beeld van Griffoendor." Vertelde ze verder en keek Isolde nieuwsgierig aan. Jaiden had zijn vriend en zijn spullen geloosd in één van de coupé's voor Zwadderaars en nu was hij wat aan het lopen in de zweinsteinexpres. Toen zijn ogen Declan in het zicht kregen dook Jaiden weg in één van de aangrenzende coupé's. Hij had een hekel aan die jongen. Waarom? Dat was simpel. Declan wist iedereen om zijn vinger te winden, leraren vonden hem geweldig en ook meisjes waren dol op hem. Jaiden zelf vond hem een opschepper die nauwelijks kon toveren. Jaiden had ook een reputatie opgebouwd in zijn eerste jaar, maar dat was lang niet zo'n positieve reputatie als dat van Declan. Hij trok zijn neus op in walging terwijl hij wachtte totdat Declan voorbij zijn schuilplaats zou lopen. Stilletjes vroeg hij zich af wat of wie Declan nou bij de klassenoudste had gedropt. Dat zou hij zo meteen zelf maar even moeten uitzoeken.

Isolde nam plaats bij Anna en glimlachte even terwijl ze de omgeving in zich op nam. Ze knikte als bevestiging dat ze inderdaad eerste jaars was. "Declan had me al het een en ander verteld, maar ik ben ervan overtuigd dat ik goed terecht zal komen." Isolde was iemand die wist wat ze wou en dat ze er dan ook achteraan ging. In dat opzicht was ze net als Declan, alleen was Isolde wat sluwer. Ze deed zich vaak voor als een onnozel meisje terwijl ze dondersgoed wist waar ze mee bezig was. "Ik lijk veel op mijn broer, dus griffoendoer zal ook voor mij het juiste pad zijn." De nerveuze glimlach maakte plaats voor een zelfverzekerde glimlach. "En jij zit ook bij Griffoendor?" Vroeg Isolde aan Anna, aangezien ze Declan kende. Ze had nog geen idee van de reputatie van haar broer. Even tuurde ze naar het uitzicht buiten, ze hield van de natuur en vond het dan ook mooi om te zien.

Declan liep door de coupé's heen, hier en daar begroette hij mensen. Even vlug wierp hij een blik achterom toen hij merkte dat er iemand voor hem weg was gedoken. Hij haalde vervolgens zijn schouders op en liep verder naar zijn eigen coupé. De enige met wie Declan altijd problemen had, waren de Zwadderaars. Het waren sluwe mensen die ook niet weg waren van Declan. Declan had nooit een echte passie voor magie en deed tijdens de lessen ook niet zijn best. Maar hier en daar kan hij wel een goede toverspreuk waardoor hij niet onderschat moet worden.

"Jup ik zit ook in Griffoendor en het lijkt me heel leuk als je erbij komt."Grijnsde Anna naar Isolde, vervolgens volgde ze het meisje haar blik naar buiten. "En als je een beetje op je broer lijkt, zul je zonder moeite veel vrienden maken." Ze keek Isolde weer aan."Maar pas op voor Zwadderaars, dat is het enige wat ik je echt op het hart wil drukken. Ze zijn niet te vertrouwen." Jaiden blies een pluk haar dat in zijn oog was gevallen weg en kwam voorzichtig weer uit de coupe. Normaliter zou Jaiden niet wijken voor mogelijke confrontaties, maar hij had er op het moment geen zin in. En hij was niet van plan om zich al aan het begin van het schooljaar te laten schorsen. Met een frons liep Jaiden de kant op waar Declan vandaan was gekomen. Toen hij in de buurt kwam bij de klassenoudste coupe keek hij voorzichtig door de raampjes heen. Daar zag hij Anna en iemand die hij nog niet kende. Het meisje leek verdacht veel op Declan. Familie? Het zou heel goed kunnen. Een sluwe grijns nam plaats op zijn gezicht. Dit zou een heel interessant jaartje kunnen worden. "Jaiden! We waren je aan het zoeken man"Riep iemand verderop en Jaiden keek even verschikt op, vervolgens liep hij misschien iets te snel weg van de klassenoudste coupe. Meteen reageerde Anna toen ze de naam Jaiden hoorde, en ze had nog net op tijd gezien hoe Jaiden in hun coupé had gekeken. Wat moest die jongen en wat was die blik die ze in zijn ogen had gezien? "Over Zwadderaars gesproken..."Mompelde ze zacht. Vervolgens stond Anna op om even links en rechts te kijken, maar Jaiden was verdwenen. "Wat kijk je serieus, An"Hoorde Anna iemand naast haar zeggen. Met een opgetrokken wenkbrauw keek ze naar de jongen die de opmerking had gemaakt. "Daniel, jij als klassenoudste? Goh.."Zei Anna tegen de jongen toen ze de badge op zijn borst opmerkte. "Moet jij zeggen An. Jij bent niet eens vijfdejaars. Als iemand verbaast moet zijn ben ik het wel."Het was waar dat Anna de jongste van de klassenoudste was. Eigenlijk behoorde je pas in het vijfde jaar kans te maken op de titel van klassenoudste, maar Anna had zich in de eerste twee jaar bewezen als heks waardoor ze was opgemerkt door Perkamentus. Daniel keek over de schouder van Anna naar Isolde. "Je gaat me toch niet vertellen dat zij ook al klassenoudste is he? Dat is wel erg jong."Mompelde hij naar Anna toe. Anna schudde lachend haar hoofd en stapte opzij zodat Daniel de coupe in kon lopen. "Isolde dit is Daniel, hij is van Ravenklauw. Een klassenoudste. Daniel dit is Isolde, zusje van Declan." Bij het horen van de naam Declan kwam er een lach op de lippen van Daniel. "Aangenaam Isolde. Zo te zien is je broer hem gesmeerd?"

Isolde was blij te horen dat Anna ook bij Griffoendor hoorde, echter zag ze wat jong uit voor klassenoudste. Ze besloot er maar geen opmerking over te maken en nam haar woorden goed in zich op. Ze was toch al van plan om de Zwadderaars uit de weg te lopen. Vanuit haar ooghoeken had ze al opgemerkt dat iemand naar hen zat te kijken, echter maakte ze geen oogcontact met diegene. Pas toen Anna het ook opmerkte, wenkte ze haar blik af en keek ze richting een jongen die bij de naam Jaiden genoemd werd. Uit Anna’s woorden maakte ze uit dat de jongen genaamd Jaiden bij de Zwadderaars hoorde. Nog voordat ze iets kon vragen, kwam er iemand anders hun coupe binnen. Voor haar stond een jongen van redelijke lengte en zeker wat ouder dan Anna. Isolde luisterde naar het gesprek tussen de twee en nam de woorden goed in haar op. Als ze ergens goed in was, dan was het het observeren van mensen in haar omgeving. De ouders van Declan en Isolde hadden geen goede reputatie. Eens waren de twee een populair koppel, tot er donkere tijden kwamen. Het resulteerde in zijn moeder die in opstand kwam en wraak nam op haar vader voor specifieke redenen waar Declan en Isolde nooit achter waren gekomen. Hun vader is vermoord en hun moeder is vanaf toen nergens meer gezien, alsof ze van de aardbodem verdwenen was. Sindsdien verblijven Isolde en Declan bij hun tante. Isolde was lichtelijk beledigt door de opmerking van de jongen die Anna Daniel noemde. Echter liet ze een nerveuze glimlach zien om haar beledigheid en zelfvertrouwen te verbergen. “Aangenaam.” Zei Isolde met glimlacht naar Daniel. “Zo is Declan, gooit me het liefst meteen in het diepe.” Vertelde Isolde terwijl ze wat met haar haar speelde als nerveuze tik.

"Klinkt als een leuke broer."Reageerde Daniel en plofte neer op een vrij plekje. "Waar zijn die andere lummels die zich klassenoudsten noemen?"Vroeg Daniel aan Anna die nog in de opening van de coupe stond. Anna haalde haar schouders op. "Ik heb tot zover alleen jou nog maar gezien."Ze keek Isolde met een dramatische blik aan "En of ik daar nou zo blij mee ben.."Zuchtte ze diep, gevolgd door en grijnsje en een knipoog naar Isolde. "Ha-ha"reageerde Daniel droog. Anna ging ook weer zitten en keek zijlings naar Isolde. "Heb je al je spulletjes die je nodig hebt al gekocht? Bezemsteel? Uil? Toverstok?" vroeg ze geïnteresseerd aan Isolde. Toen Daniel het woord bezemsteel hoorde keek hij alsof hij wat herinnerde "Over bezemstelen gesproken!"Begon hij, een verontschuldigende blik werpend naar Isolde dat hij zich in het gesprek mengde "Heb jij al een nieuwe Anna? Die val bij de laatste zwerkbal training van vorig jaar had je bezemsteel toen helemaal verwoest." Anna keek een beetje ongemakkelijk naar Daniel. "Ja. Ik zit er ook aan te denken om te stoppen met zwerkbal. Die val heeft me goed laten schrikken."Zei Anna en wreef onbewust met een hand over haar schouder die toentertijd de klap had opgevangen. "En ik ben er toch nooit goed in geweest." Vorig jaar had ze actief meegedaan in het zwerkbalteam van Griffoendor. Toen ze zich aan het voorbereidden waren voor de laatste wedstrijd van het jaar was Anna ongelukkig ten val gekomen. Een beuker had haar in haar zijkant geraakt en de impact was zo groot geweest dat ze van haar bezemsteel was geduwd en met een enorme snelheid tegen de grond was gebeukt. Ze had een maand op de ziekenafdeling gelegen.

Isolde schoof wat op zodat Daniel erbij kon zitten. Nieuwgierig luisterde naar het gesprek, blijkbaar was Anna ook een lid van het zwerkbal team, net als Declan. Declan had haar wel eens verteld over zwerkbal en de klappen die hij wel eens had gekrekegen. Niet iedereen speelde even netjes, je had natuurlijk de Zwadderaars die maar al te graag vuile spelletjes speelden. Vanonder haar mantel vandaan haalde ze haar toverstak vandaan en legde deze neer op de tafel. “Ik heb hem samen met Declan gehaald. Wijnstok met een kern van drakenhartenbloed.” Vertelde Isolde, het was net alsof ze wist waarover ze praatte. Maar om dat te verdoezelen gaf ze een wat nerveuze glimlach “Geen idee eigenlijk, Declan verteld en ik luister.” Grinnikte Isolde terwijl ze haar stok weer wegstopte. “Ik heb nog geen bezemsteel, Declan zou er voor zorgen maar ik heb nog niks van hem gehoord. Misschien heeft hij hem daar wel gewoon.” Zei Isolde tegen Anna waarna ze haar aandacht op Daniel richtte “Speel je ook in het zwerkbal team?” vroeg ze nieuwsgierig.

"Zo dat is me er eentje."Knikte Daniel goedkeurend toen hij de toverstok van Isolde zag. "Ja, sinds vorig jaar speel ik ook zwerkbal. Daar heb ik Anna leren kennen."Glimlachte hij. In dat glimlachje was te zien dat hij meer voor Anna voelde dan dat hij ooit had laten weten. Snel veegde hij de glimlach van zijn gezicht en keek Isolde weer serieus aan. "Ik ben keeper. Ik moet ervoor zorgen dat het andere team geen punten kan scoren en dat is me toch een moeilijke taak soms. Maar ik heb het er altijd redelijk vanaf gebracht."Zei hij ietwat trots. Anna grinnikte even. "Niet zo bescheiden Daniel, je bent er een ster in." Anna was zich niet bewust voor de gevoelens van Daniel en dat wist hij. Zo wilde hij het graag houden. Toen er een comfortabele stilte viel hoorde Anna verderop wat kabaal dat haar niet beviel. "Excuseer me Isolde, volgens mij moet ik me taak als klassenoudste nu vervullen. Daniel blijf jij hier bij Isolde zitten? Wees lief voor haar. En de volgende ronde mag jij oplossen."Na dat gezegd te hebben liep ze de coupe uit op weg naar waar het kabaal vandaan kwam. Ze hoopte vurig dat er niks ernstigs aan de hand was, ze hadden nog een lange reis te gaan en ze had geen zin om de hele reis scheidsrechtertje tussen twee partijen te spelen.

Isolde herkende de glimlach die Daniel’s gezicht voor enkele seconden sierde. Haar blik week af naar Anna die zo te zien geen flauw benul had van de gevoelens die Daniel voor haar had. Isolde glimlachte iets, niet iedereen was natuurlijk zo oplettend als haar. “Ik wil je niet ophouden van je taken, ik red me wel.” Antwoorde Isolde en keek toe hoe Anna de coupe verliet. Vrijwel meteen richtte Isolde haar aandacht op Daniel. De onzekere blik in haar ogen was verdwenen. “En, heb je een vriendin?” Vroeg Isolde vrij direct. “Ik waarschuw alvast, vriendinnetjes van zijn nooit zo dol op mij.” En toen ze dat had gezegd, verscheen er weer een onschuldige glimlach op haar gezicht. “Hoe zit het met Delcan? Ik hoor hem nooit over vrouwen praten waar ik bij ben.” Ze was wel nieuwsgierig naar het liefdesleven van Declan. Hij praatte er nooit over, maar dat betekende natuurlijk niet dat het er niet was. Ondertussen stond Declan in de coupé waar het kabaal vandaan kwam. “Oke zo is het wel genoeg geweest.” Merkte Declan op die een van de jongens bij zijn kraag gegrepen had. Het waren twee tweedejaars die met elkaar op de vuist waren gegaan. De een was van Griffoendor en de ander van de Zwadderaars, hoe kon het ook anders. Declan gaf de ene jongen een duw naar achter zodat er ruimte tussen de twee zat. Net voordat hij wat wilde zeggen zag hij Anna binnen komen. “Van alle klassenoudsten, sturen ze jou?” merkte Declan op. Het was eigenlijk meer voor zichzelf bedoeld maar het kwam er harder uit dan hij had gedacht. Veel mensen zouden niet opkijken naar Anna, ookal was ze een van de klassenoudsten. Ze was nog altijd tweedejaars en de andere tweedejaars hadden daar maar weinig respect voor. Veel van de ouderejaars begrepen het ook niet, die hadden zelf liever op haar plek gezeten. “Deze twee hadden weer eens ruzie om niks.” Vertelde Declan tegen Anna waarna hij zelf een waarschuwende blik naar de jongen van Griffoendor gaf. De twee hadden al ruzie vanaf het begin en zo nu en dan brak er een gevecht uit. Hij liet het maar aan Anna over om het laatste woord te hebben.

Daniel trok even verbaast zijn wenkbrauwen op toen Isolde uit het niets vroeg of hij een vriendinnetje had. Van alle vragen die het meisje hem had kunnen stellen, had hij die nooit verwacht. Vervolgens kwam er een glimlach op zijn gezicht. "Recht voor z'n raap,"Grinnikte hij, al vroeg hij zich af of Isolde die vraag aan hem stelde omdat ze interesse in hem had of dat ze het om een andere reden vroeg. "Maar om je vraag te beantwoorden, nee ik heb geen vriendin."Hij aarzelde even voordat hij verder ging "Ik heb wel iemand op het oog."Hij maakt een gebaar met zijn hand om duidelijk te maken dat het niet veel voorstelde. "Hoe het met je broer in de liefde gaat weet ik niet. Kan me voorstellen dat hij zo een meisje kan vinden als hij dat zou willen. En daar bedoel ik niet mee dat je broer een player is, maar dat hij veel vrouwelijke aandacht krijgt."Hij bestudeerde Isolde even. "Hoe oud ben je? Eerstejaars zijn meestal twaalf, en je ziet er niet uit als twaalf."Vroeg hij nieuwsgierig aan haar. Anna zag als eerste Declan, pas daarna viel haar blik op de twee stoeiende jongens die Declan uit elkaar hield. Zijn opmerking bracht haar een beetje van haar stuk en ze moest moeite doen om zich niets aan te trekken van de diepere betekenis van die zin. Vlug richtte ze haar aandacht op de twee jongens die er nogal verhit bijstonden. "Het kan me niet schelen waar die ruzie van jullie over ging, maar als ik merk dat jullie dit gedrag voortzetten ben ik genoodzaakt om hier een melding over te doen."Ze keek de jongens één voor één aan, misschien de Zwadderaar iets langer dan de Griffoendor, en haar blik zei genoeg. "Geweld, geruzie en kinderachtig gedoe wordt niet getolereerd jongens. En als jullie hier toch mee doorgaan worden jullie zonder pardon weer naar huis gestuurd. Nog vragen?" Beëindigde ze haar speech. Beide jongens keken beschaamd naar hun voeten en mompelde iets dat op een excuus leek, om zich vervolgens snel uit de voeten te maken. Toen de jongens weg waren keek ze naar Declan "Misschien moet je weer naar je zusje gaan, ik moet mijn ronde afmaken. Tenzij je haar alleen wilt laten bij Daniel."Zei ze.

Toen Daniel vertelde dat hij wel iemand op het oog had, was het niet moeilijk te raden wie het was. Echter hield ze het voor zich, hij wilde vast niet dat iemand het wist. Ze grinnikte iets toen Daniel antwoord gaf op de vraag over het liefdesleven van Declan. Declan had nog nooit een meisje aan haar voorgesteld, maar dat betekende natuurlijk niet dat hij niets met meisjes had. “Ouder dan de meeste eerste jaars,” antwoordde Isolde. Door het hele gedoe met hun ouders zijn Declan en Isolde wat ouder dan hun klasgenoten, ze kwamen dan ook wat later naar Zweinstein. Daarnaast is Isolde vrij volwassen ingesteld omdat ze al op jonge leeftijd er alleen met Declan voor stond. Declan keek toe hoe Anna de jongens aansprak en hoe de twee jongens zich uit de voeten maakten. “Je hebt haar met Daniel achter gelaten?” pruttelde hij waarna hij al langs haar heen liep richting de coupe waar Isolde was. Het was niet dat hij iets tegen Daniel had, hij had gewoon iets tegen jongens die met zijn zusje waren in het algemeen. “Ah ik zie dat je Daniel al heb ontmoet.” Zei Declan toen hij de coupe binnen kwam en Isolde met Daniel zag zitten. “Let je ook een beetje op mijn zusje het komende jaar? Ik heb namelijk niet overal ogen.” Merkte Declan op en gaf Isolde een klein vermakelijk lachje. “Ik heb geen oppas nodig Declan.” Pruttelde Isolde terug, maar ze was blij dat haar broer zich om haar bekommerde.

Anna liep achter Declan aan met de bedoeling om de actie om Isolde bij Daniel achter te laten te verdedigen, maar bedacht zich. Tijdens het lopen bond ze haar lange rode haren in een vlecht en vouwde na dat gedaan te hebben haar armen in elkaar. "Heb je dan reden om te geloven dat je zusje het moeilijk gaat krijgen?"Merkte Daniel snugger op na de opmerking van Declan, waarna hij glimlachte "Tuurlijk let ik op haar. Ik kan een erg leuke oppas zijn." Anna stond met haar armen in elkaar gevouwen bij de coupe. "Daniel? Kom je me helpen bij het patrouilleren?"vroeg ze hem. Daniel knikte en stond op. "Nou dame, tot de volgende keer. Niet te veel narigheid uithalen he, we houden je in de gaten."Zei Daniel met een knipoog, met we bedoelde hij zichzelf en Anna. Anna glimlachte als afscheid naar Isolde en vertrok zonder iets te zeggen tegen Declan samen met Daniel in een bepaalde richting. Terwijl ze aan het lopen waren keek Daniel zijlings naar Anna. "Meende je dat nou toen je zei dat je wou stoppen met Zwerkbal?"Vroeg hij aan haar om de stilte tussen hen te doden. Anna knikte. "Ja, ik ben als de dood dat ik weer zo'n val maak en dat ik er de volgende keer niet zo makkelijk vanaf kom."Zei ze. "Ik heb nu zelfs moeite om op me bezem te stappen."Toen ze de verafschuwde blik van Daniel zag klopte ze hem even geruststellend op zijn schouder "Maak je niet druk, ik kom jou nog steeds elke wedstrijd aanmoedigen."Grinnikte ze. "You better be."Grijnsde Daniel.

Toen Daniel die opmerking maakte, wierp hij een blik op Isolde die daar met een onschuldige glimlach op haar gezicht zat. “Nee dat niet.” Merkte Declan op terwijl hij naar Isolde keek. “Tot later,” zei Declan toen Anna Daniel vroeg mee te gaan. Isolde stak haar hand op als gebaar en keek toe hoe de twee uit het zicht verdwenen. “Oke, stop maar met die onschuldige act Isa.” Merkte Declan op die ging zitten tegenover Isolde. “Ach kom op Declan, jij vindt het toch ook leuk om een onzeker en onschuldig zusje te hebben.” Zei Isolde terwijl ze met haar haren speelde. “Ach jij bent alles behalve onzeker en zeker niet onschuldig.” Proestte Declan uit terwijl hij een blik op de buitenwereld wierp. Hij kon niet wachten tot ze weer terug waren op Zweinstein. Daar voelde hij zich meer thuis dan bij zijn echte huis. “Bovendien heeft je vriendje Daniel een oogje op Anna.” Grijnsde Isolde terwijl ze nog even naar de deur keek waar Anna en Daniel in verdwenen. “Echt?” Merkte Declan wat ongeloofwaardig op. “Onvermijdelijk” grinnikte Isolde terwijl ze haar hoofd schudde op Declans ontwetendheid.
(Doorspelen naar wanneer ze aankomen op zweinstein?)

(Sure!)
De locomotief kwam na een lange reis tot stilstand op zijn eindbestemming. De studenten werden uit de zweinsteinexpres geleid, niet veel later splitste de menigte zich. De eerstejaars moesten richting de bootjes en de andere leerlingen moesten naar de koetsen. Hagrid tuinde zoals gewoonlijk boven iedereen uit en zijn bulderende stem kwam duidelijk over "Eerstejaars, hierheen alsjullieblieft!"Riep hij en keek naar de studenten die misschien ietwat angstig naar hem toe schuifelden. Jaiden keek met een grijns naar de eerstejaars. Hij kon zijn eerste keer in die bootjes nog goed herinneren. Het water was donker, maar in de verte zag je het zweinstein gebouw steeds dichterbij komen. Het was bijzonder. Nu mocht hij voor de eerste keer in de koetsen rijden. Hij stopte zijn handen in de zakken van zijn gewaad en sjokte met de andere tweedejaars richting de koetsen. Anna mocht zelf ook in een koets toen de trein helemaal leeg was en iedereen wist waar hij of zij heen moest gaan. Ze liep richting een lege koets en keek even naar het beest dat je alleen kon zien als je iemand dood had zien gaan. Met een zucht aaide ze het beest zijn kop. Ze had veel liever gehad dat ze het beest niet kon zien, dat zou betekenen dat haar zus ook niet dood was gegaan.

Eenmaal aangekomen op de eindbestemming, kwam Isolde met een nieuwsgierige blik naar buiten. Declan had voor haar spullen gezorgt en liep nu richting Isolde. “Hier scheiden onze wegen zusje.” Zei Declan, ietswat bezorgt terwijl hij naar de bootjes keek. “Kom op Dec, het is niet alsof ik niet voor mezelf kan zorgen. Dat kan ik prima. Dat weet ik en dat weet jij ook.” Merkte Isolde op terwijl ze hem een klein speels duwtje gaf. “Daar ben ik ook niet bang voor, ik heb medeleiden met wie er bij jou in de boot zit. Daar maak ik me zorgen om.” Declan verdraaide zijn woorden en gaf haar een zelfverzekerde glimlach. “Doe je een beetje voorzichtig met je medestudenten. Je bent al wat wijzer dan hun, dat betekend niet dat je ze als oud vuil mag behandelen he.” Grapte hij terwijl hij haar een kus op haar voorhoofd gaf en toen een duwtje in de goede richting gaf. “Ik zie je daar!” Zei Isolde terwijl ze haar hand opstak naar haar broer en vervolgens achter de meute eerstejaars liep. Bij de boten zag ze een wat grote brede man staan met een baard, dat moest vast Hagrid zijn. Declan had wel eens over hem verteld. Terwijl ze achter de menigte aan liep, liep ze langs Jaiden. De jongen die eerder naar haar en Anna had staan kijken in de coupé. Nadat ze langs was gelopen, wierp ze nog een blik naar achtere naar hem. Voordat ze wer verder liep en in één van de bootjes stapte. Declan keek toe hoe ze de bootjes in ging en draaide zich daarna pas om. Terwijl hij naar zijn eigen koets liep, passeerde hij Anna en legde hij een hand op haar schouder. “Zie je straks weer.” Zei hij met een glimlach waarna hij in zijn koets stapte met andere derde jaars.

(Anna is ook derdejaars he =P)
Eenmaal op de school aangekomen kregen de eerstejaars een rondleiding door het grote kasteel heen, waarna de eerstejaars naar de grote hal werden geleid door professor Anderling. Voordat ze de groep met studenten de grote hal inliet vertelde ze hen wat hun te wachten stond. Ze vertelde over de sorteerhoed en over de verschillende afdelingen. Vervolgens ging ze de hal in en liep het podiumpje op waar perkamentus al klaar stond om zijn welbekende toekomstspeech te houden. Nadat Perkamentus het woord weer aan professor Anderling gaf rolde zij een lang perkament uit. "Jessy Wollengoed"Riep ze als eerste op. Een mollige jongen kwam nerveus naar voren. Hij wist niet wat hem te wachten stond en schrok toen de hoed die op zijn hoofd was geplaatst begon te praten. "Huffelpuf!"Riep de zware stem van de hoed en er werd geklapt en gejoelt. Anna keek met een glimlach toe terwijl de kleine eerstejaars een voor een werden ingedeeld. Ze kon zich nog goed herinneren dat zij stond te trillen van zenuwen en opwinding. Wat was zij opgelucht toen ze was ingedeeld bij Griffoendor, al had ze toentertijd liever net zoals haar zus bij ravenklauw gezeten. Achteraf besefte ze dat Griffoendor juist heel goed bij haar paste. Toen Isolde haar naam werd genoemd werd ze losgerukt van haar gedachte en keek ze op naar het podium.

Isolde keek haar ogen uit toen ze de omgeving en het gebouw van Zweinstein zag. Het was een prachtig oud kasteel. Eenmaal binnen werd de glimlach op haar gezicht nog breeder. Het kasteel was prachtig ingericht en overal was magie terug te vinden. Het was fijn om eindelijk in een wereld te zijn waar magie omarmt werd. Ze liep achter de groep aan door de grote hal waarna ze in een zaal aankwamen. Daar stonden allerlei tafels waar ze moesten gaan zitten. Declan was na binnenkomst achter de stoet eerste jaars gegaan. Hij wilde natuurlijk wel het moment zien dat zijn zusje bij Griffoendor kwam. Hij was ervan overtuigd dat ze daar thuis hoorde. Bovendien gaf dat hem ook een kans om haar goed in de gaten te houden. Declan liep richting Anna en leunde tegen de muur. "Ben benieuwd." Zei hij zachtjes terwijl hij zijn ogen op Isolde had gericht. Ze had inmiddels al kennis gemaakt met een aantal klasgenoten en was redelijk nerveus voor de sorteerhoed. Toen haar naam werd geroepen stond ze op en liep ze richting het podium. Ze nam plaats op de kruk die daar stond en kreeg vervolgens de hoed op haar hoofd. Declan had haar al verteld hoe het werkte, dus ze schrok niet toen de hoed begon te praten. Het duurde even maar uiteindelijk kreeg ze toch het langverwachtte antwoord "Griffoendor!" wat gevolgd werd door luid geklap en gejoel. Declan haalde opgelucht adem, blij dat zijn zusje ook bij Griffoendor zat. Tevreden liep Isolde het podium af en stak even haar hand op naar Anna en Declan. "Dat is nou mijn zusje," zei Declan redelijk trots op Anna.

Anna was heel blij voor Declan en zijn zusje en keek toe hoe Isolde van het podium afliep. Onbewust gleden haar ogen naar de Zadderich tafel en tot haar ongenoegen zag ze de jongen, Jaiden, van eerder in de trein, ook geamuseerd naar Isolde kijken. Even overwoog ze om Declan te waarschuwen voor de Zwadderaar, maar wuifde dat idee weg. Toen de laatste eersejaar was ingedeeld, klapte Perkamentus in zijn handen en kwamen er op de afdelingtafels heerlijke maaltijden tevoorschijn. Anna smakte met haar lippen "Ik heb treeek" zei ze voordat ze eten op haar bord verzamelde en vervolgens heerlijk begon te eten. Niet veel later wreef ze tevreden over haar buik heen. "We hebben de rest van de dag vrij, wat ga jij vandaag doen?"Vroeg ze geïnteresseerd aan Declan.

Declan observeerde diegene die bij Griffoendor werden ingedeeld, hij probeerde wat namen te onthouden. Maar toen ze de zesde persoon bij Griffoendor hadden ingedeeld was hij de eerste drie namen alweer vergeten. Wel bleven bekende namen van bepaalde families bij Declan hangen. Toen het eenmaal etenstijd was, schoof Declan aan bij Anna. "Zoveel beter dan mijn opwarm maaltijden." Merkte hij op terwijl hij gretig begon met het opscheppen van eten. Na het eten keek hij tevreden naar zijn lege bord, hij had al weken lang niet meer zo lekker gegeten. Toen hij de vraag van Anna hoorde keek hij even opzij, opzoek naar Isolde. Maar toen hij haar gevonden had zag hij dat ze zich wel vermaakte met haar klasgenoten. "Ik was eigenlijk van plan om Isolde wat rond te lijden, maar misschien is het beter als ik niet constant haar hand vast houd." Merkte hij op terwijl hij nog steeds richting Isolde keek. Hij wist ook wel at Isolde zelfstandig was en graag haar eigen ding wilde doen. "Wat staat er op jou to-do lijstje? Enige taken als klassenoudste? Ergens waarbij ik je kan helpen?" Vroeg Declan aan Anna.

Anna haalde even een schouder op "Ik moet na het eten de eerstejaars naar het slaapverblijf brengen, oh het nieuwe wachtwoord is trouwens rode zuurtjes."Vertelde ze aan Declan."Daarna was ik van plan om nog even van de vrije tijd te genieten die we nu nog hebben."Ze keek even naar de grote ramen van de eetzaal en zag dat het stralend mooi weer was. "Waarschijnlijk doe ik dat buiten."Zei ze en keek Declan daarna aan. "Je kan me gezelschap houden als je wilt." Jaiden stond op van de eettafel nadat hij wat had gegeten, een van zijn mede zwadderaars keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan "Waar ga jij zo snel heen?"Vroeg het meisje "Ik moet wat doen."Zei hij simpelweg waarna hij zonder verder iets te zeggen de eetzaal uitliep. Hij voelde even snel in zijn gewaad of zijn toverstok nog aanwezig was en keek vluchtig over zijn schouder toen hij op de gang liep. Hij had zich sinds de aankomst op het kasteel ongemakkelijk gevoeld, hij wist dat hij in de gaten gehouden werd en hij vond het maar niks. Snel beende hij zich een weg naar boven waar de post werd verzonden. Toen hij eindelijk in bovenste toren was waar zijn uil zich bevond keek hij naar het verfrommelde perkament dat hij in de trein had geschreven. 'Moeder, Ik ben aangekomen op school. Heb je al wat van haar gehoord? Liefs Jaiden' Hij rolde het perkament op en bond het vast aan het pootje van zijn uil. "Sorry Joke, maar je zult nu al voor mij aan de slag moeten."Hij gaf de uil een kus en fluisterde in het dier haar oor waar ze naartoe moest gaan. Vervolgens vloog het dier weg.