Troubled Camp

Lívia klompte haar kleding af waarna ze om zich heen keek, opzoek naar de ontbijttafel. "Voedsel" pruttelde ze toen ze het eenmaal had gespot en haaste zich erheen. Even later kwam ze terug waarna ze bij Simon ging zitten. "Wat heb ik gemist?" vroeg ze waarna ze vluchtig haar broodje naar binnen werkte. Ze had toch best honger. "Stormbaan? Geweldig, misschien moet ik me toch maar voorbeldig gaan gedragen dan kan ik hier sneller weg" pruttelde ze waarna ze een slok van haar drinken nam. "Ze gaan vast de sportieve en luie mensen koppelen om zo een goed teamverband te krijgen" merkte Lívia op. Die had geen zin om een of andere luie tuthola op sleeptouw te nemen.

Vayle pakte wat boordjes en wat fruit waarna hij weer naar zijn tent liep en daar ging zitten. Het was best lekker weer waardoor het niet onaangenaam was om buiten te zitten. Langzaam begon hij te eten terwijl hij naar de rest keek. Ook hij had opgevangen dat ze een of andere stormbaan moesten lopen, dat was dus wel het laatste waar hij zin in had. Zonder dat hij het door had zocht hij naar iemand, Stacey. Al gauw had hij die gevonden, ze stond bij een Marco waardoor hij al gauw doorhad dat zij onder dit hele gebeuren uit wilde komen. Hij volgde haar met haar ogen toen ze weer terug naar haar tent ging, maar zodra hun blikken kruisten keek hij weer naar zijn eten en zei verder niks.

Niet veel later stond iedereen in het open veld en werden de jongeren in teams gedeeld door Marco. Het waren teams van vier mensen en iedereen kreeg een riem in de kleur van hun team. De stormbaan bestaat uit onderdelen die je ook bij een stormbaan van de landmacht zou kunnen verwachten. Het eerste stuk bestaat uit een laag net waar je onder moet kruipen, waarna ze een stuk moeten rennen voordat ze bij balken komen die over een meertje heen leiden. Daarna moeten ze zich over een muur heen werken met behulp van een touw, om vervolgens een modder veld met aan de overkant het eindpunt te berennen. Alleen een team mag bij de balken pas oversteken wanneer alle leden aanwezig zijn. Vandaar dat er ook vijf balken liggen. Nadat Marco het allemaal had uitgelegd liet hij de teams even aan elkaar wennen.
Simon keek even naar zijn drie teamgenoten. Met twee was hij niet zo blij, maar de derde persoon zou wellicht interessant worden om mee samen te werken. Dat was namelijk Lívia. Hij grijnsde naar haar en deed de riem om zijn broek heen. Hun hadden de kleur rood gekregen, zijn lievelingskleur. Dat móést wel iets betekenen, hoopte hij. Niet dat winnen iets voor hem uitmaakte, maar hij wilde wel alles geven wat hij had. Hij had zijn korte broek aangetrokken en een zwarte top. Toen hij hoorde dat ze ook door een modderveld moesten kon hij het niet laten om even te grimassen. Dat zou een vieze boel worden. "Nou dat klinkt leuk. Heb er al helemaal zin in." zei hij. Stacey had zich in een lange broek gekleed met een zwart shirt. Ze dacht niet echt aan winnen, maar meer aan het overleven van de stormbaan. Ze trok even haar neus op toen ze zag bij wie ze in het blauwe team zat. Geen van de jongens waar ze bij zat had ooit een woord met haar gewisseld. Wat was het ook weer typisch dat ze met alleen maar met jongens in het team zat. Ze keek even of ze zag in wat voor team Vayle zat, maar veel zou het toch niet uitmaken. Ze zag één van de jongens waarbij ze in het team zat met een vermakelijk grijns op zijn gezicht naar haar kijken. Bah.

"Je mag blij zijn dat ik niet zo'n tut ben" opperde Lívia met een grijnsje naar Simon terwij lze haar haar in een lage knot deed. Omdat ze vrij lang haar had zou dat nog wel eens in de weg kunnen zitten. "Niet zo enthousiast zeg, straks krijgen ze de geweldige ingeving om dit nog een keer te doen" merkte Lívia op toen Simon zei dat hij er zin in had. "Kom op Gabriella, even pit erin!" riep Lívia terwijl ze Gabriella een tik tegen haar kont gaf. Gabriella was ook een van hun teamgenoten, alleen was zij wel zo'n tut die niet van viesigheid hield en absoluut geen conditie had. Vayle had nog geen team, sterker nog ze hadden iemand te veel "Eens zien waar gaan we jou bij plaatsen?" zei een van de begeleiders terwijl ze rond keken. "Ik ga daar wel bij" stelde Vayle voor terwijl hij richting Stacey liep. Zonder te wachten op een OK liep hij al naar de groep. Toen Vayle erbij kwam staan kregen een aantal jongens een geiriteerde blik op hun gezicht, hij was niet echt geliefd bij de jongens. "Ziet ernaar uit dat we in hetzelfde team zitten" zei hij tegen Stacey en kwam naast haar tot een stilstand.

Stacey kon het niet laten te grijnzen toen ze zag wie er bij haar team was gekomen. "Gelukkig,"zei ze oprecht tegen hem "Met jou erbij zullen we zeker winnen" en keek vervolgens in de richting van Marco die al klaar stond met zijn fluitje. "Wil iedereen klaar gaan staan? Elk team moet een rij vormen en de eerste persoon van elk rij mag gaan rennen wanneer ik fluit. Bij het tweede fluitje moet de volgende in de rij gaan rennen enzovoorts." Toen Marco dit had gezegd ging iedereen in een rij staan. Uiteraard werd Stacey bij haar team als laatst neergezet in de hoop dat de jongens een voorsprong zouden creëren zodat ze makkelijk konden winnen. Simon kon een glimlach rond zijn lippen voelen opkomen. Hij zag het wel zitten met zijn team. Toen ook hun team een rij moest gaan vormen opperde Simon dat hij als eerste ging en Lívia als tweede. "Goed idee?"Vroeg hij aan haar en de rest waarbij hij even zijn wenkbrauwen vragend optrok. Natuurlijk wilde hij winnen, want dat zou hun vast iets goeds brengen. Hij voelde zich een beetje strijdlustig worden en keek zijdelings naar de andere teams om hun kans op winnen in te schatten. Na een paar minuten kwam hij tot de conclusie dat ze best een goeie kans maakten.

Vayle glimlachte iets, hij had hier absoluut geen zin in. Maar omdat de begeleiders vonden dat hij socialer moest zijn dus besloot hij maar actief mee te doen. "Ik hoop dat dit het actiefste onderdeel van de dag is" merkte hij op waarna Vayle voorop ging saan. Hij zou als eerste gaan, dan was hij er ook meteen van af. Lívia knikte naar Simon, "Prima" zei ze met een glimlachje terwijl ze even opzij keek naar de anderen. Vervolgens richtte ze zich weer op haar groep en wachtte op het fluitje. Toen het fluitje eenmaal klonk schoot Vayle ervandoor. Hij was vrij snel wat je niet zou verwachten, meerendeel was hij op zichzelf waardoor veel hem nooit echt actief zagen. Samen met Simon ging hij aan kop. Toen het tweede fluitje klonk ging Lívia ervandoor, ook zij vloog over de baan heen, het scheelt dat ze veel voetbalde waardoor ze aardig wat conditie had opgebouwd.